Rossumse gala zet Hutten nog één keer in vuur en vlam

Edith zorgde met haar operazang voor een verrassende opening, gevolgd door het openingslied, geweldig gezongen door Eline, Dorien en Rowel. En toen moest de avond eigenlijk nog beginnen! Ed Pakket en Betsie Breef namen met veel humor de gebeurtenissen van het afgelopen jaar door. De mogelijke komst van een munitiedepot én het verdwijnen van zalencentrum Hutten passeerden de revue. Zoals het hoort, werd ook menig Rossumer op een ludieke manier door de mangel gehaald. Elke Hartman en Micha Nijhuis speelden hun rol met verve.

Met drie flitsende optredens kreeg Razende Reporter Sophie Kokhuis de zaal constant aan het lachen. Haar overstap naar de commerciële omroep is niet ongemerkt voorbijgegaan. En ook de ‘reclames’ van Rossumse ondernemers tussendoor zorgden voor grote hilariteit in de zaal.

Ook de Kerstman was er dit jaar bij in Rossum. Met een hilarisch nummer over kerst stak Gerald Olde Olthuis de draak met de hedendaagse trend dat alles steeds inclusiever moet. Pastoor Balthasar, gespeeld door Rob Hartman, maakte indruk met zijn verhaal over de begrafenis van Harry. Niet een onderwerp waarbij je veel lachsalvo’s verwacht. En toch gebeurde het. Laat dat maar aan schrijver Ruben Wienk over.

Vervolgens was het tijd voor de dansmariekes van Caramba. Zij zorgden voor een prachtige dansshow. Sjaak van de Fleutpiep, gespeeld door Norbert Hartman, nam Rossum zingend en spelend mee naar Duitsland. Met zijn unieke stijl wist hij de zaal voor de zoveelste keer in vervoering te brengen. Dit kwam mede dankzij de tekst van Frans Hartman.

Lotte Horsthuis stal als Tinnie Tuin de show. Deze ‘meer dan biologische’ tuinvrouw maakte de meest bijzondere avonturen mee in haar door haarzelf geschreven tekst. Lang Leve de Liefde was het decor voor Gerald Ensink en debutant Marjolein Grondman. Zij waren als Gait en Margreet met elkaar op date. Dit leverde hilarische taferelen op. Ze speelden alsof ze al jaren samen op het podium stonden. De hilarische tekst was geschreven door Jens Rorink.

Het speciaal geschreven Hutten-lied als ode aan Hutten was een topper; de menigte in de zaal zong uit volle borst mee. En alsof het nog niet genoeg was, kwam ook nog Ellie Hartmans alter ego Mien Punt op het podium. Eerst vanuit een tuinstoel en vervolgens vanuit het destervat vertelde ze over de verkoop van haar Rustpunt. Er leek maar geen einde te komen aan het gelach in de zaal.

Het einde kwam er toch. Het gala bij Hutten is volgend jaar niet meer. Zonde, want na zo’n avond wil je nooit meer iets anders. Toch hoef je niet te treuren. De locatie is nog onbekend, maar het Rossumse gala gaat door.

Peter Weusthof

Foto’s: cv ‘n Lesten Stuuver