Uitgaan & Cultuur
Dialectvoorstelling ‘Het zal oons ’n zorg wean’ is een feest van herkenning voor bezoekers
ALBERGEN - Ze hebben allebei al jaren podiumervaring. Maar als duo maakten Esther Hindriksen en Alwie Kroeze met hun voorstelling in de Nedersaksische taal ‘Het zal oons ‘n zorg wean’ dit jaar hun debuut. Na de première, eind juni in woon- zorgcentrum de Meulenhof in Tubbergen speelden ze door de hele regio al verschillende zalen plat. Afgelopen vrijdag stonden ze in een volle Zaal Morshuis op de planken. Daar werd het publiek getrakteerd op een avond met veel gelach en af en toe een traan.
Goede zorg? Wassen neus!
Zorgboerderij ‘Het zal oons ’n zorg wean’ is waar het verhaal van dit streekcabaret zich afspeelt. De naam geeft feilloos de gang van zaken binnen de organisatie weer. Dat wordt bij aanvang gelijk duidelijk. “A’j mut plassen, loat ’t mooi loop’n. Morgen vanaf 09.00 uur komt ze oeleu wa weer verschoon’n’, spreekt Esther Hindriksen tot de goed gevulde zaal in Albergen waar de bezoekers vanaf dat moment gezien worden als ‘bewoners’. Even later neemt ze opnieuw het woord. Ditmaal in de rol van directrice van de zorgboerderij die een kersttoespraak houdt voor alle medewerkers. Ook dan blijkt de ‘goede zorg’ die er wordt voorgewend een wassen neus te zijn. “Wij vragen de familie van onze bewoners om bij hun bezoek wollen dekens mee te nemen naar de zorgboerderij. Dan kunnen we de thermostaat op 14 graden zetten. Scheelt ons stookkosten. En we houden het coronavirus buiten de deur”, voegt ze er vergoelijkend achteraan.”
Van toneel naar cabaret
Tijdens de show brengt Alwie Kroeze een ode aan de Albergse conferencier Gait oet ’t Kooster en aan componist/ tekstschrijver Fons Platenkamp uit Borne. Kroeze voelt zich zichtbaar thuis op de bühne. Als geboren en getogen Mandervener was hij vanaf de oprichting betrokken bij de lokale toneelvereniging ‘Manderveen op Planken’. “In 2008 nam ik met liedjes en een conference deel aan de revue ter ere van het 750-jarige bestaan van Tubbergen”, vertelt hij. “De liedjes, in het Nedersaksisch, gingen een eigen leven leiden. In de loop der jaren heb ik diverse albums en singles uitgebracht.”
Ook voor Esther is toneel een grote hobby. “Vanaf mijn achtste woonde ik in Langeveen. Zo’n tien jaar later was ik er medeoprichter van KLAT, Klein Langeveens Amateur Toneel.” Nadat ze weer naar Tubbergen verhuisde, was ze jarenlang buutreedner op gala avonden van carnavalsvereniging de Schaop’nböllkes. “Ik speelde allerlei verschillende typetjes. Met de voorstelling ‘Het zal oons ’n zorg wean’ sta ik als mezelf op het podium. Dat is toch anders. Maar een enorm leuke uitdaging.”
Uit liefde voor de Nedersaksische taal
Zowel Alwie als Esther heeft een voorliefde voor de Nedersaksische taal. Dat daar een behoorlijk beperkt theateraanbod in is, bracht Alwie op het idee om zelf een productie te maken. In overleg met boekingsbureau Viking schreef hij een stuk waaraan cabaretier Thijs Kemperink uit Albergen tevens een tekstbijdrage deed. In Esther vond hij een geschikte theaterpartner. Dat die klik er is, was tijdens de show in Albergen onmiskenbaar.
De sketches vinden grotendeels plaats in de dagbestedingsruimte in de zorgboerderij. “Hier kan iedereen zien ei kwiet”, krijgt het publiek te horen. “En hier ìs ok iedereen zien ei kwiet. Hier wordt uw eitje lekker gebakken, hardgekookt, zachtgekookt maar niet meer bevrucht.” Esther Hindriksen en Alwie Kroezen bespreken onder meer Twentse en lokale tradities en vergelijken situaties van vroeger met nu.
‘Zoals ‘t in het echt ook is’
Series grappen en lachsalvo’s wisselt het duo af met ingetogen gedichten, gevoelige liedjes en hommages. Zo vertelt Kroeze als vader over de band die heeft hij met zijn dochters. Esther blikt terug op haar tijd als mantelzorger van haar moeder. Samen brengen ze een unieke balans tot stand die bezoekers de ene keer laat schudden van het lachen, andermaal een traan doet opwellen. “Ik herken veel in wat er verteld wordt”, zegt Fenny uit Harbrinkhoek. “Vooral het verhaal over tradities, zoals bruiloften. En dat de mantelzorg zo wordt onderschat. Zelf heb ik ook ervaring als mantelzorger van mijn moeder. Er wordt enorm veel bezuinigd in de zorg. En volgens mij blijft er ook best veel aan de strijkstok hangen. Deze voorstelling doet me denken aan de film ‘De Beentjes van Sint Hildegard”, vervolgt ze. “Precies zoals ‘t in het echt is.” Ook bezoekster Hetty uit Langeveen heeft het deze avond naar haar zin. “Het is een mooie voorstelling”, vindt ze. “Van tevoren wist ik niet wat ik me erbij voor moest stellen. Maar veel dingen zijn heel herkenbaar.” Zelf genoten Alwie en Esther eveneens. “We zagen zoveel bekende mensen”, vertelt Esther na afloop. “Waar we in het begin net doen of bezoekers bewoners zijn, sluiten we anders af. We concluderen uiteindelijk dat het publiek nog veel te jong is om intrek te nemen in de zorgboerderij. Liever maken we gebruik van een mooie, andere traditie: die van Neust’n Noaber. Dan nodigen we iedereen uit om na de show samen een borrel te drinken. Dat hebben we ook zeker gedaan.”
Voor de tweede voorstelling die donderdag 18 april 2024 in ’t Oale Roadhoes wordt gehouden zijn nog kaarten te koop.
Ook voor de show in het Kulturhus in Denekamp, vrijdag 25 november zijn er nog kaarten verkrijgbaar.
Meer informatie is te vinden op de Facebookpagina: Theatervoorstelling “Het zal Oons ’n Zorg Wean”.
