Sport & Vrije tijd
VC Fleringen neemt afscheid van Gerard Schepers als voorzitter
FLERINGEN - Op zondag 7 januari heeft Gerard Schepers in een goedgevulde kantine onder een staande ovatie van alle aanwezige leden afscheid genomen als voorzitter van VC Fleringen. Na de jaarvergadering, die voor de laatste keer werd voorgezeten door Gerard, heeft hij de voorzittershamer overgedragen aan Nancy ten Brummelhuis die vanaf dat moment fungeert als voorzitter van VC Fleringen. Een bijzonder afscheid, Gerard is namelijk ruim twintig jaar voorzitter geweest van de voetbalvereniging in Fleringen, daarvoor heeft hij nog vier jaar een andere bestuursfunctie vervuld! Gerard is hiermee ook de langst zittende voorzitter van VC Fleringen geweest. Na afloop van de jaarvergadering sprak Gerard aan de Stegge onderstaande, schitterende woorden uit als dank richting Gerard Schepers. Ook via deze weg, namens alle leden van VC Fleringen en de overige bestuursleden, nogmaals ontzettend bedankt Gerard!
“Dag Gerard, Marga, Steven en Tim, bestuur, beste voetballers, beste leden.
Voorzitter toen we onlangs samen naar Enter afreisden voor het competitietreffen van ons eerste elftal merkte je langs de neus weg op ‘dit is de laatste keer dat ik als voorzitter in de rust een bestuurskamer van de tegenstander binnen stap’. Het geeft de betrokkenheid van onze voorzitter aan bij onze club. Het geeft aan dat het hem wat doet, dat zijn gevoel spreekt bij dit afscheid vandaag. VC Fleringen hoort al bij jouw DNA sinds de oprichting in 1968. Dat is 56 jaar onafgebroken niet alleen lid maar ook actief als speler, jeugdleider, bestuurder en bovenal als voorzitter van de club. Ruim 20 jaar was je kartrekker en vormgever van bestuurlijk VC Fleringen. Nooit was je kleurloos altijd was je aanwezig en met grote regelmaat wist hij zijn doelen te bereiken voor de club. Maar zoals gezegd Gerard begon als speler en begin jaren zeventig maakte hij deel uit van het eerste elftal. Enkele fraaie anekdotes werden aangehaald.
Conditietrainingen pasten niet zo bij hem. Dan kun je beter aan atletiek doen zo dacht onze voorzitter.
Tijdens de voorbereidingen op het nieuwe seizoen kwamen we zo ook in Bakkeveen aan waar een heel weekend geschaafd moest worden aan de conditie en tactiek. Na een eerste training op vrijdagavond was het zaterdagmorgen vroeg opstaan en voor het ontbijt eerst een duurloop door de bossen van Bakkeveen. Dan ontbijten, om tien uur een ochtendtraining en ‘s middags een wedstrijd. Gerard was net terug van vakantie en die duurloop op de vroege morgen daar had onze voorzitter nou net niet zo heel veel zin in. En daar had hij het volgende op bedacht. Hij startte gewoon met de groep maar toen ze de bosrand bereikt hadden liep Gerard geheel achteraan de groep en verdween vervolgens volledig van de radar. Gerard verdween gauw achter een paar bosjes waarna hij een meegenomen Telegraaf van onder zijn shirt tevoorschijn toverde en op zijn gemak mooi in het bos eens eerst de krant ging lezen. Toen wij pakweg een klein half uurtje later het bos weer uitkwamen sloot Gerard weer achter aan en kwam natuurlijk ook zogenaamd uitermate vermoeid weer op het trainingskamp aan. De trainer wachtte ons al op en zag dat ook Gerard als laatste maar toch samen met de groep weer was aangekomen. De trainer was aangenaam verrast over zoveel doorzettingsvermogen van Schepers totdat hij hem nog eens nakeek. Daar was hij warempel vergeten de Telegraaf weer onder zijn shirt te verbergen. Gerard maakte ook deel uit van het eerste elftal dat in twee seizoenen competitie nooit van Stevo verloor. Of wat te denken van een bijzonder duel tegen Dolphia waar we altijd met lood in de schoenen op het scherpst van de snede vochten om de punten. De lui langs de lijn scholden onze Voorzitter uit voor van alles en nog wat waarna hij de bal maar eens hard in het publiek poeierde. Hier ontstond hoogstwaarschijnlijk in die tijd de latere harde kern van Enschede zo memoreerde de spreker. Maar, het dient gezegd, we konden nooit zonder hem, het werd een roemrijke carrière met daarin ook het eerste kampioenschap van ons eerste elftal in de geschiedenis van onze club begin jaren ‘80.
Toen het afscheid als speler toch onafwendbaar bleek en de jaren begonnen te tellen werd Gerard Schepers bestuurslid en vandaag nemen we afscheid van de langst zittende voorzitter uit het bestaan van onze club. Een voorzitter waar ook heel wat over uit te wijden valt natuurlijk. Een groots spreker was hij niet altijd maar op elke ledenvergadering viel er wel wat te lachen met hem. Daarnaast was het als het om de inhoud ging bijna altijd raak wat hij weergaf. Realistisch zonder al te veel idealisme. Wat Gerard vond dat zei hij, kort en bondig en hij kreeg veel voor elkaar ondanks dat hij als voorzitter nogal wat voor de kiezen kreeg in al die jaren. Het was in de afgelopen twintig jaar niet altijd rozengeur en maneschijn. Maar hij was er altijd wanneer hij er zijn moest en heeft altijd de verantwoordelijkheid gepakt die bij het voorzitterschap hoort. Bij prachtige jubilea van de club die opgesierd werden met mooie wedstrijden tegen FC Twente, afscheid nemen van leden of van hen die ons ontvielen of het updaten van deze accommodatie. En daarbij Gerard, hij was me er eentje. We hoeven het eigenlijk niet te verhalen wat hij heeft betekend voor VC Fleringen maar onder zijn voorzitterschap heeft hij samen met deze leden een jaloersmakende accommodatie tot stand gebracht. Nieuw aangelegde velden, verlichting, kunstgras, sproei installatie, nieuwe berging, nieuw terras, jeux de boulles banen, zonnepanelen en renovaties kleedkamers. In de 20 jaar hebben we grote clubs als FC Twente, Heracles Standard Luik, AZ onlangs nog zien spelen in Fleringen. De Turkse trainer van het nationale elftal was hier in Fleringen en zo hebben we ook andere grootse trainers in Fleringen gehad van Rinus Michels tot Ronald Koeman. Hij had en heeft overal goede contacten en de relaties die hij opbouwde in de voetballerij waren een zegen voor onze vereniging. Dat doen weinig voorzitters hem na. Hoe doen ze dat toch in Fleringen hoorde ik vaak. Dat doen we hier met mekaar dacht ik dan en onze voorzitter loopt voorop. Ja toen het slecht ging met FC Twente schoven we aan tafel bij Paul van de Kraan omdat hij daar een afspraak maakte en daarover met hem in gesprek wilde. Ga je mee naar FC Twente? Kans voor een kind leverde ons sprekers op zoals de beste scheidsrechter van Nederland Björn Kuipers, Ron Jans, of een training voor de jeugd met Ronald Koeman. Ons eerste elftal speelde onder zijn voorzitterschap in de vijfde klasse, de vierde en onlangs historisch in de derde klasse. Gerard heeft Fleringen ongelofelijk veel gebracht in zijn tijd als voorzitter. Het bestuur is de laatste jaren vernieuwd en verjongd en vandaag voltooit hij als laatste die verjongingskuur zoals hij ook als laatste afscheid nam van onze generatie spelers in het eerste elftal. Hij laat een mooie en gelukkig ook financieel gezonde vereniging na die een bepalende rol in het verenigingsleven speelt in ons dorp in onze samenleving. Petje af jonge man zo gaf de spreker weer.
Tot slot… Altijd realisme? Nooit eens zenuwachtig of zo? Jawel, niets was hem vreemd hoor. Zo kan hij er heel slecht tegen als Fleringen 1 verliest.
En ooit was hij eens heel erg zenuwachtig voor de wedstrijd van ons eerste elftal. We herinneren ons dat hij bij een beslissende promotiewedstrijd in Nieuw Heeten constant heen weer liep achter onze dug-out waar we diep in de tweede helft met 0-2 de leiding hadden. Promotie was in die slotfase wel zo goed als zeker, ook gezien de verhoudingen in het veld. Herman Stopel vroeg me wat heeft Schepers toch de hele tijd heen weer te draven achter ons. Ik zeg niks van aantrekken Herman hij is nog steeds bang dat we het niet redden of hij is vast de bloemen vergeten. En laat dat laatste nou nog zo zijn ook toen de winst binnen was. Dat was ook typisch onze voorzitter Schepers. Heel erg betrokken bij wel en wee was hij ook bij iedereen die actief was binnen de club. Tot vervelends aan toe. Hij wist altijd alles. Weet precies wat er speelt. Bij de VUT-ploeg, bij trainers, bij jeugd bestuur, jeugdleiders, seniorenleiders, schoonmaak, vlaggers, aanvoerders, linksbuiten spelers, rechtsback kandidaten, scheidsrechters, kantine personeel en kantine bezoekers, tweede elftal, derde elftal, veteranen, grapte de speaker. Niets ontgaat onze voorzitter. Hij bemoeide zich altijd overal tegenaan …maar … was wel een verbinder. Hij regelde dat kwesties mooi of minder mooi, opgelost werden zoals hij dacht dat ze opgelost moesten worden. Dat deed hij nooit zonder je oor overal goed te luister te leggen en daarna zijn eigen conclusies te trekken.
Zoals eerder gezegd hij onderhield als geen ander contacten. Hij was een verbinder die enorm veel betekend heeft voor deze mooie club. Gerard gaat gelukkig dan ook niet verloren voor de VC Fleringen maar neemt nu wel met een goed gevoel afscheid als voorzitter.”
